อมควยอาจารย์ แลกคะแนนความประพฤติ น้ำแตกคาปากแบบนี้ ขอคะแนนเต็มนะคะ
อ่านเรื่องเสียว เพราะฉันไม่ผิด แต่ฉันโดนตบ ฉันไม่หลบ และฉันเองก็สวนกลับไป ทำให้สงครามระหว่างนักเรียนสาวม.ปลายมันไม่ได้จบลงเพียงแค่ฉันเป็นผู้ถูกกระทำเท่านั้น เพราะแบบนั้น ฉันเลยจำเป็นต้องเข้าห้องปกครอง ทั้งๆ ที่ฉันเพียงแค่ป้องกันตัว พร้อมทั้งโดนผอ.สั่งหักคะแนนความประพฤติที่ฉันไม่เคยเสียมาก่อนเลยสักครั้งตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่มา การถูกกระทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรม และนั่นทำให้เย็นนี้ฉันนั่งอยู่คนเดียวที่หลังอาคาร ก่อนที่จะร้องไห้ออกมาเพื่อปลดปล่อยทุกๆ อย่างให้มันหมดไป คะแนนคงใช้เวลาเก็บอีกไม่นาน แต่ความรู้สึกที่เสียไปมันไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่ในขณะนั้นเอง อาจารย์วิเชียร อาจารย์วิชาสังคมก็เดินเข้ามาหาฉัน เขาคือคนที่ตัดคะแนนฉันด้วยคำสั่งจากผู้อำนวยการ เขาเข้ามาขอโทษฉัน และบอกว่าเขาไม่ได้อยากจะทำแบบนั้น แต่เพราะมันคือคำสั่งจากเบื้องบน ฉันเสียใจมากจนโผเข้ากอดอาจารย์แล้วร้องไห้ เพราะตอนนี้ไม่รู้ว่าชีวิตมันจะไปทางไหนต่อ ฉันไม่เคยเสียประวัติ และฉันเองก็อยากจะได้อะไรของฉันคืนมา โดยไม่สนใจเลยว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
อาจารย์กอดฉัน ปลอบใจฉันอยู่อย่างนั้นนานเหลือเกิน
เขาบอกว่าเขาอยากปกป้องฉันให้มากกว่านี้ ฉันคือนักเรียนคนโปรดของเขา ที่เขาคอยมองอยู่ห่างๆ เสมอ ทั้งในฐานะครูอาจารย์คนหนึ่ง และผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่แอบชอบฉัน มันคือการสารภาพรักที่ฉันเองก็ตกใจ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร กลับดีใจด้วยซ้ำ ที่เขากล้าพูดออกมาแบบนี้
ฉันบอกกับเขาในอ้อมกอดว่า ฉันอยากได้คะแนนคืนมา ไม่ว่าจะต้องทำอะไรฉันก็ยอม ไม่ว่าจะต้องเสียอะไรฉันก็พร้อม นั่นทำให้เขาคลายฉันออกจากอ้อมกอด แล้วมองหน้าฉัน ก่อนจะถามว่า ฉันพร้อมที่จะทำอย่างที่พูดจริงๆ เหรอ ?
ฉันพยักหน้า ในอกของฉันมันเต็มไปด้วยเพลิงแค้นต่อนักเรียนพวกนั้น ที่ยังลอยหน้าลอยตา ทั้งๆ ที่ตัวเองทำคนอื่นเดือดร้อน ฉันเอ่ยถามอาจารย์วิเชียรไปว่า อยากได้ฉันไหม เขางงพักหนึ่ง ฉันจึงย้ำว่า ถ้าฉันยอมที่จะทำอะไรสักอย่างให้อาจารย์ อาจารย์จะช่วยไหม ?
สีหน้าของเขาดูดีใจไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ด้วยศักดิ์ศรีที่ค้ำคออยู่ ทำให้เขาอาจจะไม่สามารถแสดงออกใดๆ ออกมาได้อย่างเต็มที่หรือชัดเจนเท่าที่ควร นั่นจึงทำให้ฉันค่อยๆ ลุกออกจากอ้อมกอดของเขาแล้วไปยืนตรงหน้าเขา ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดเสื้อนักเรียนออก เหลือเพียงชั้นใน และร่องนมใหญ่เต่งตึงต่อหน้าเขา ก่อนที่จะคุกเข่าลงไป
มือเริ่มลูบไล้ที่ต้นขาก่อนที่จะลามไปยังเป้ากางเกงที่ตึงด้วยเนื้อผ้า ฉันลูบอยู่ไม่นาน การเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น เมื่อลำควยของเขานั้นเริ่มขยับขยายขึ้นมาจนเป้ากางเกงตุงแน่น ฉันจึงรูดซิปแล้วควักลำควยของอาจารย์วิเชียรออกมา ที่น่าตกใจคือเขาเป็นผู้ชายตัวเล็กๆ สูงแค่ 170 เท่านั้นเอง แต่ทำไมถึงควยใหญ่ขนาดนี้กันนะ
ฉันที่เห็นควยของเขาถึงกลับกลืนน้ำลายลงคออีกใหญ่เลยทีเดียว เพราะไม่คิดว่าควยของเขามันจะสวยน่าอมแบบนี้ – ฉันค่อยๆ ชักควยของอาจารย์วิเชียร์ไปช้าๆ จนกระทั่งเสียงครางดังผ่านไรฟัน ลำควยที่ส่วนหัวควยถอกบานทะโร่เหมือนดอกเห็ดค่อยๆ มีน้ำเงี่ยนสีขาวไหลเยิ้มออกมาประหนึ่งหยดน้ำผึ้ง ฉันใช้ปลายลิ้นแตะเพื่อชิมรสชาติหวานปะแล่มนั้น ก่อนที่จะอ้าปากแล้วครอบลงไปอมควยให้อาจารย์วิเชียรทันที
ควยใหญ่คับปากถูกฉันค่อยๆ ครอบรองด้วยริมฝีปาก ก่อนที่จะค่อยๆ ออกแรงดูดควยของเขาอย่างแรงจนแก้มตอบ นั่นทำให้เขานั่งตัวเกร็งแล้วแอ่นตัวไปข้างหลังราวกับจำยอมด้วยความเสียวซ่านในตอนนี้ ฉันเริ่มขยับใบหน้าขึ้นลงช้าๆ จนเสียงครางของอาจารย์วิเชียรดังขึ้นเรื่อยๆ และพอได้ยินแบบนั้นฉันเองก็ทำมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเหมือนว่ามันยังไม่พอที่จะให้อาจารย์พึงพอใจในตัวของฉันเวลานี้
เขาจึงค่อยๆ จับหัวของฉันกดลงไปอย่างถี่รัวจนควยล่วงถลำเข้ามาลึกสุดคอ ฉันเกือบสำลัก แต่ด้วยความเงี่ยนของตัวเองจึงฝืนทำต่อไปจนกระทั่งมันเริ่มคล่องตัวมากขึ้น ฉันสลับระหว่างการอมควยและเลียไล้ไปรอบๆ ลำควยกับหัวควย จนอาจารย์เริ่มนั่งตัวเกร็ง แสงอาทิตย์ใกล้ลับแล้ว แต่เสียงดูดควยยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างจากเสียงครางของอาจารย์วิเชียร
เขาเริ่มกระเด้าปากของฉันสวนขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนที่มือซึ่งจับหัวของฉันนั้นจะเพิ่มเป็นสองมือ แล้วกดหัวของฉันลงไปจมโคนควย กัดฟันแล้วอั้นเสียงครางเอาไว้ ในตอนนี้น้ำควยของฉันแตกในปากกระจายจนฉันสำลักออกมา ก่อนที่จะรีบเลียกินน้ำควยของเขาจนกระทั่งหยดสุดท้ายหมดไป
เสียงครางของเขาค่อยๆ เบาลงไปพร้อมกับเสียงลมหายใจ และฉันที่เงยหน้ามองเขา
ครูช่วยหนูได้ไหมคะ ถ้าได้…หนูจะให้อาจารย์มากกว่านี้อีกค่ะ
ฉันพูดพร้อมกับเอามือของเขามาจับที่เต้านมของตัวเอง ให้เบาได้สัมผัสมันอย่างแนบชิด
ได้ ครูจะช่วยเธอ ครูสัญญา
เขาตอบออกมาเสียงสั่น แต่กลับไม่มองหน้าฉันเลย เวลานี้เขามองแค่ร่องนมของฉันด้วยร่างกายที่สั่นระริก คงจะอยากเย็ดหีฉันอีกแบบนั้นสินะ…และแน่นอน ว่าถ้ามันเพื่อตัวของฉันแล้วละก็
แค่โดนเย็ดไม่ใช่เรื่องยากเลยจริงๆ
จบ
